πορεία στις γειτονιές μας 6/12

Την Πέμπτη 6/12 καλούσαν σε συγκέντρωση-πορεία στους Αγίους Αναργύρους αναρχικοί-ες από σχολεία των περιοχών και άτομα από σχολές, με αφορμή τα 4χρόνια από τη κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης του Δεκεμβρίου 08. Περίπου 130 άτομα πορεύτηκαν δονώντας τις γειτονιές της Ανάκασας και των αγίων, ομορφαίνοντας τους αποστειρωμένους τοίχους με αναγραφή συνθημάτων. Bάφτηκαν επισης τράπεζες και η πρόσοψη του ΑΤ, στο οποίο η πορεία στάθηκε για 30 λεπτά. Έξω από το Ατ βρίσκονταν μια διμοιρία ματ, περιπολικά και μηχανόμπατσοι, ενώ προκλητική ήταν και η παρουσία ασφαλιτών καθόλη την διάρκεια της πορείας.

κείμενο:

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ

6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 10:30 π.μ.

στο parking του "Αντώνης Τρίτσης", απέναντι από το Carrefour, επί της λεωφόρου Δημοκρατίας (escape)

Συμπληρώνονται 4 χρόνια από την κρατική δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε. Λίγες ώρες μετά την είδηση της δολοφονίας από τον Κορκονέα, οι δρόμοι γύρω από τα Εξάρχεια μετατρέπονται σε πεδίο ατέρμονων συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής. Ταυτόχρονα ξεκινούν και οι καταλήψεις κτιρίων, σχολείων και σχολών. Τα κατειλημμένα δημαρχεία και η κατειλημμένη ΓΣΕΕ γίνονται χώροι συνέλευσης των εξεγερμένων, η κατειλημμένη λυρική χώρος ενάντια στην κυρίαρχη κουλτούρα της τέχνης και τόπος απελευθέρωσης, τα σχολεία από αποστειρωμένοι χώροι πλήξης μετατρέπονται σε τόπους αμφισβήτησης και εξέγερσης, τα πανεπιστήμια ορμητήρια συγκρούσεων και οι δρόμοι τόποι συνάντησης και οργής. Οι χιλιάδες διαδηλωτές κατά την διάρκεια εκείνων των ημερών συγκρούονταν αδιάκοπα με την αστυνομία, πραγματοποιούσα επιθέσεις σε καπιταλιστικά και κρατικά σύμβολα και έδειχναν διάθεση μη επιστροφής στην κανονικότητα. Η άχρωμη μουντίλα της άσχημης πόλης σπάει από τις φωτιές των εξεγερμένων.

Ωστόσο τα πράγματα δεν άργησαν να επανέλθουν στην πρωταρχική τους κατάσταση. Λίγο καιρό μετά η Αθήνα δεν θύμιζε σε τίποτα το πεδίο μάχης στο οποίο είχε μετατραπεί από την οργή των εξεγερμένων. Όσο καλά, όμως, φρόντισαν να θάψουν το γεγονός οι θιγόμενοι(-κέντρα εξουσίας), τόσο εύκολα ξεχάστηκε κι από ορισμένους που εναντιώθηκαν. Τελικά ο Δεκέμβρης ήταν ξέσπασμα έναντι της κρατικής βίας που εκδηλώθηκε ως «μεμονωμένο περιστατικό» ή αυτή εντοπίζεται παντού, σε κάθε παραδοχή της ανθρώπινης ύπαρξής μας? Κατά πόσο το καθετί που κάνουμε στην καθημερινότητά μας αποτελεί συνειδητή κι ελεύθερη επιλογή? Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μας εκπαιδευόμαστε να σκεφτόμαστε και να δρούμε σύμφωνα με το κανονιστικό πλαίσιο που μας περιβάλλει, ενώ οποιαδήποτε αποκλίνουσα συμπεριφορά θεωρείται προβληματική, απειλητική και καταστέλλεται. Αρκεί να εξετάσουμε τι εξυπηρετούν τα παραπάνω για να διαπιστώσουμε ποιος τα προγραμματίζει για μας. Επομένως η φωνή μας δεν άρχισε να καταπνίγεται τον Δεκέμβρη ούτε τέλειωσε με την λήξη των γεγονότων του ’08, αντιθέτως πρόκειται για μια διαρκή διαδικασία περιορισμού αποδυνάμωσης και εξουδετέρωσης της ελευθερίας μας.

Σήμερα λοιπόν, εν μέσω κρίσης, όπου η φτώχεια και η εξαθλίωση διευρύνονται σε όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια, το πρόταγμα της εξέγερσης είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Να εξελίξουμε τις παρακαταθήκες που άφησε ο Δεκέμβρης του 2008 προχωρώντας ακόμη παραπέρα: Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας με όπλο την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και την σύγκρουση με όσους καταδυναστεύουν τις ζωές μας. Να καταστρέψουμε τον πολιτισμό της εξουσίας, την καταπίεση, την εκμετάλλευση και την ανελευθερία.

ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ; ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΙ;

ΝΑ ΦΩΤΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

 

Αναρχικοί-ες από σχολεία των Αγίων Αναργύρων, του Καματερού και από σχολές

κάλεσμα με αφίσα:

φωτό από την πορεία: